No, nie wytrzymam, co prawda forum dotyczy piłkarzy Pasów, ale przy okazji derbów... Co oglądam tego typa na boisku, to szlag mnie trafia. Jeszcze takiej beksy nie widziałem. Gdzie Ci Wiślacy mają oczy? Od co najmniej roku nie gra nic. Jedyne co potrafi robić, to beczeć na boisku i robić miny, jakby chciał uciec do mamy. Nie wiem, czy zwróciliście uwagę, co zrobił w drugiej połowie. Najpierw symulował faul, potem wstał i zaczął pokazywać sędziemu z zabeczaną miną, kto go porysował. Jak chłopczyk z zerówki. Ale z drugiej strony - cieszę się, że wczoraj grał. Zdecydowanie na naszą korzyść. W maju już go pewnie nie zobaczymy. K.

No ja się Ro Man tutaj z Tobą nie zgadzam. Trzeba było coś o tym napisać. Nie poszło - szkoda. Ale też ten seans nienawiści nie przewyższał tego, co czasem dzieje się na Pasach (vide: Pasy - Jagiellonia). Poczekajmy Icek na to, co będzie się działo w maju, wtedy przyjdzie czas na porównania. Obawiam się, zresztą, wiesz dobrze, czego się obawiam Jeszcze co do chamstwa: Wklejam tekst Stefana Szczepłka z Rzepy. Bardzo ciekawy: Festiwal chamstwa Mecz najstarszych polskich drużyn - Cracovii i Wisły był wydarzeniem nie tylko dla Krakowa. Stał jednak na niskim poziomie, a widownia zrobiła ze święta festiwal chamstwa. Jednym z punktów programu było uroczyste spalenie koszulek, szalików i flag, odebranych kibicom Cracovii. Po porażce w Tbilisi piłkarze Wisły, bojąc się kibiców i chcąc odzyskać ich zaufanie, pomalowali sobie włosy w barwach klubowych - na niebiesko-biało-czerwono. Większości kibiców bardzo to się spodobało i przyjęła piłkarzy tak, jakby nic się w tygodniu nie stało - huraganem braw. Ale usłyszałem i tekst: - Pajace, mogli myśleć o tych kolorach w Tbilisi, to nie musieliby ich dziś malować. Nazwisko trenera Henryka Kasperczaka skandowano, jakby wygrał w Tbilisi 5:0. Ale ponieważ gniew musiał znaleźć ujście, na płocie przed trybuną kibice rozwiesili wielki napis: "Dość dyletanctwa - Basałaj, Kapka, wam już dziękujemy. B. Cupiał = Wielka Wisła". Ciekawe z kim z kierownictwa klubu to uzgadniali. Znam takie "spontaniczne" akcje kibiców Legii i wiem, kto z poprzedniego kierownictwa je inspirował. Czekanie na wybuch Jak było w Krakowie - trudno powiedzieć. Tutaj jest kilka ośrodków decyzyjnych i jeden najważniejszy - siedziba Tele-Foniki w Myślenicach. Kiedy mecz już się zakończył, nikt z krakowskich znajomych nie był mi w stanie powiedzieć, jakie mogą być konsekwencje takiego wyniku, który w kategoriach honorowych jest dla Wisły porażką. Usłyszałem tylko jedno: - Jeśli Myślenice wybuchną, to możemy się tu nie pozbierać. Dobrze będzie, jeśli Cupiał nie wycofa się z finansowania Wisły. Na trybunie głównej więcej śmietanki niż zwykle. Jerzy Fedorowicz i Andrzej Sikorowski - jak zawsze. Leszek Piskorz, aktor ze Starego Teatru - od święta. Najbardziej znany kibic Cracovii Jerzy Pilch oglądał mecz w pubie w Wiśle. Po raz pierwszy widzę znanych mi krakowskich dziennikarzy, którzy okazują się być kibicami Cracovii. Wszyscy dyskutują o tym, czy zarząd Wisły powinien podać się do dymisji i czy Henryk Kasperczak straci w poniedziałek pracę. On sam nic o tym nie wie i odpowiada jak taśma magnetofonowa: - Mam kontrakt do 2008 roku. Ale słychać głosy, że Cupiał jest nawet skłonny wypłacić Kasperczakowi odszkodowanie za zerwanie kontraktu, sięgające podobno jednego miliona euro i powierzyć jego funkcję Wernerowi Liczce. Nikt nie jest w stanie tego potwierdzić. Gdyby do tego doszło, mielibyśmy niecodzienną sytuację zwolnienia trenera, który od dwóch lat zdobywa wszelkie nagrody dla najlepszego w Polsce i którego drużyna jest wciąż na pierwszym miejscu. Rwali włosy Początek meczu należał do gości. Po rzucie rożnym wiślacy wybili piłkę z bramki, a wybiegając z pola karnego sfaulowali jeszcze Arkadiusza Barana. Cracovia nie wykorzystała jednak rzutu wolnego z 18 metrów. W chwilę później Kazimierz Węgrzyn wyskoczył po rogu wyżej niż obrońcy Wisły, ale piłka po jego strzale głową przeleciała tuż obok słupka. Dwie minuty później wiślacy patrzyli, jak Paweł Drumlak biegnie na bramkę i strzela tuż nad poprzeczką. Przez pierwszy kwadrans kibice Wisły łapali się za głowy i rwali włosy. Fedorowicz tradycyjnie zwracał uwagę sędziemu, ale i on, patrząc na wiślaków, stracił z czasem ochotę do jakichkolwiek uwag. Kibice chórem wyzywali Cracovię, przy czym używano słowa Żydzi, a jeśli już Cracovia, to z ciągiem dalszym, żeby był męski rym do słowa pasy. Kibice Cracovii nie byli im dłużni, ale ich było zaledwie 520, więc starania szły na marne. Widziałem ich wcześniej na mieście. Dla nich derby nie były wielkim wydarzeniem. Za to krakowskie gazety poświęciły mu bardzo dużo miejsca, pisząc o pięknej przeszłości i teraźniejszości. Nigdzie indziej nie ma takich derbów. To jest wydarzenie kulturowe, wrośnięte w historię Krakowa i polskiego futbolu od 98 lat. Sto metrów od stadionu Wisły, w parku Jordana, rodziła się polska piłka. Przed meczem uhonorowano lwowiaków lub ich kolejne pokolenia, wychowane w Krakowie - byłego reprezentanta Polski, polonistę z Bytomia Kazimierza Trampisza i wnuki Michała "Myszki" Matyasa z Pogoni Lwów. Bo tylko Lwów rywalizował z Wisłą i Cracovią w pionierskim okresie, prawie sto lat temu. Tak w Krakowie dba się o tradycję. A Kraków jest nadal podzielony. Na Rynku Głównym, w ogródku kawiarni Pod Białym Orłem, grupa dobrze zbudowanych kibiców Cracovii piła piwo. Słyszałem, jak jeden dzwonił do kolegi z informacją: - Tak się w tym autobusie spietrali, żeśmy im zabrali dwa szaliki i bluzę wierności Wiśle. Przyjeżdżaj, będziemy z nimi jechali. Wisła zmalała Nie wiem, jak "z nimi jechali", ale, jak przekonałem się na stadionie, wzajemnie rozbieranie się z klubowej konfekcji jest tutaj bardzo popularne. Kiedy sędzia gwizdnął na rozpoczęcie drugiej połowy, kibice Wisły podpalili wywieszone na płocie przed trybuną szaliki, koszulki i flagi Cracovii oraz klubów z nią zaprzyjaźnionych - Arki i Polonii. Pod stadionem czekała w pogotowiu policja nie tylko z Krakowa, ale też z Rzeszowa, Zakopanego i innych miast. Na boisku było znacznie nudniej niż na trybunach. Po dobrym początku dla Cracovii, Wisła opanowała sytuację. Maciej Żurawski trafił z 18 metrów w słupek, a Maciej Stolarczyk, po rzucie rożnym, ładnie strzelał głową nad poprzeczką. Gra stała się ostrzejsza. W 52. minucie doszło do starcia dwóch zawodników Cracovii z Mirosławem Szymkowiakiem. Marcin Baszczyński biegł na pomoc koledze, trafił na Marka Bastera. Wynik spięcia był taki, że obydwaj dostali po kartce, tyle że dla Bastera była to już druga i musiał zejść z boiska. Przez ponad pół godziny wiślacy atakowali bramkę Marcina Cabaja. Robili to wolno i nieudolnie. Scenariusz był wciąż taki sam - Cabaj lub obrońcy wybijali piłkę na połowę boiska, dając wiślakom możliwość rozpoczęcia kolejnych ataków. Jedyna korzyść to strzał Szymkowiaka w słupek. Piskorz wyszedł kwadrans przed końcem. Sikorowski machnął ręką. Pilch przed telewizorem w Wiśle pewnie pieje z radości. A tutaj nagle powstał nieoczekiwany problem, jakiego jeszcze tydzień temu nikt nie brał pod uwagę. Wielka Wisła nieco zmalała. Stefan Szczepłek z Krakowa

Ale też czytam tekst Szczepłka jeszcze raz i zastanawiam się, na jakim on świecie żyje. Chyba w ogóle nie chodzi na mecze polskiej ligi. K.

Mosiek55, ja Ciebie zapraszam na obajzd po różnych fajnych okolicach typu Łomża, ja Tobie adres dam jeden w Myślenicach, pani, co zamontowała tablicę upamiętniającą wywózkę Żydów, i niech ona opowie, co jej radni za to mówili. Gdyby to byli tylko kibice, nie byłoby problemu. K.