22 maja Agencja Uzbrojenia zawarła umowę z Jelcz Sp. z o.o. na dostawę 200 zestawów do transportu kontenerów, składających się z samochodu Jelcz 862D.43 z systemem samozaładowczym Multilift MK IV i przyczepy do transportu kontenerów PK-2-24 t. Zestawy mają zostać dostarczone w latach 2024‒2027, 105 obejmuje zamówienie gwarantowane, a pozostałych 95 prawo opcji. Łączna wartość umowy to ok. 837 mln PLN brutto. To kolejna umowa na dostawę takich zestawów, poprzednia – zawarta ze spółką Cargotec Poland Sp. z o.o. 8 maja 2020 r. – dotyczyła 46 zestawów (36 w ramach zamówienia gwarantowanego i 10 w ramach opcji) o łącznej wartości 99 mln PLN brutto (77,5 i 21,5 mln PLN). Czas jej realizacji określono na lata 2020–2021.

23 maja Agencja Uzbrojenia poinformowała o podpisaniu umowy z firmą CHEMA Sp. z o.o. w sprawie zakupu i dostawy do Wojska Polskiego partii ćwiczebnych granatów łzawiących CGŁ-1. Powyższa umowa została zawarta 17 maja i ma całkowitą wartość 4 mln PLN. W jej wyniku producent dostarczy 10043 sztuk CGŁ-1. Dodatkowo obejmuje ona opcję, która może umożliwić zwiększenie produkcji o kolejnych 1957 sztuk. Postępowanie przetargowe, o charakterze ograniczonym, uruchomiono w grudniu 2023 roku. Jedynym kryterium podlegającym ocenie była cena. Jest to druga, w ostatnich latach, umowa na dostawę CGŁ-1. W październiku 2022 roku CHEMA Sp. z o.o. zawarła kontrakt na produkcję i dostawę 8880 sztuk, a rok wcześniej 6000 sztuk. Ćwiczebne granaty łzawiące CGŁ-1 są przeznaczone do celów szkolno-treningowych służąc do pozorowania napadu chemicznego nietrwałymi środkami chemicznymi.

Dwudniowe spotkanie ministrów spraw wewnętrznych krajów regionu Morza Bałtyckiego na Łotwie zakończyło się planem stworzenia „muru dronów”, który w przyszłości będzie chronił zewnętrzne granice tych państw, podała szefowa MSW Litwy Agne Bilotaite. Przedstawiciele regionu mogą starać się o dofinansowanie projektu z funduszy unijnych. [i]To zupełnie nowa inicjatywa: mur dronów od Norwegii do Polski, którego celem jest wykorzystanie dronów i innych technologii do ochrony naszej granicy. (…) Pozwoli nam to chronić się przed prowokacjami ze strony nieprzyjaznych krajów i zapobiegać przemytowi[/i] - powiedziała Bilotaite w rozmowie z agencją BNS. [b]Wzmocnienie systemu nadzoru[/b] Pani minister dodała, że „są to drony, które pozwalają nam obserwować sytuację z góry i widzieć znacznie dalej niż pokazują nasze systemy nadzoru”. Według Bilotaite, Litwa już zaplanowała wzmocnienie ochrony granic za pomocą dronów. Poinformowała, że Państwowa Straż Graniczna utworzyła jednostkę bezzałogowych statków powietrznych, a drony i systemy antydronowe są już kupowane. Pani minister poinformowała, że kraje ocenią teraz, jaką „pracę domową” muszą wykonać, a następnie, z pomocą ekspertów, opracują plan wdrożenia „muru dronów”. „[i]Dzisiaj uzgodniliśmy ten pomysł, następnym krokiem są konkretne działania. (...) Nie ma jeszcze ram czasowych, kiedy ustalimy (…), kiedy będzie to realne[/i]” - powiedziała Bilotaite. [b]Po fundusze do Unii[/b] Szefowa MSW nie wykluczyła, że „mur dronów” zostanie stworzony przy pomocy funduszy UE. „[i]Oczywiście, jeśli uzgodnimy wspólne rozwiązania, możemy ubiegać się o fundusze europejskie, a jeśli jako region złożymy wniosek, istnieje duże prawdopodobieństwo, że otrzymamy finansowanie z Komisji Europejskiej[/i]” – oznajmiła. Omówiono również możliwość wspólnego ubiegania się przez kraje regionu o unijne finansowanie infrastruktury ochrony ludności. [i]Należy znaleźć sposoby finansowania ochrony ludności na poziomie europejskim[/i] – uważa Bilotaite. [b]Wspólne ćwiczenia z ewakuacji ludności[/b] Podczas piątkowego spotkania na Łotwie uzgodniono również zorganizowanie wspólnych ćwiczeń ewakuacyjnych w krajach regionu. [i]Zgodziliśmy się, że będziemy musieli sprawdzić się w ćwiczeniach regionalnych, aby zapewnić ewakuację ludności, aby zobaczyć, jak nasze instytucje są przygotowane do pracy, do interakcji ze sobą, jaka jest nasza zdolność do przyjmowania ludzi, jakie są zdolności innych krajów i czy są one gotowe na przyjęcie odpowiedniej liczby osób[/i] - powiedziała Bilotaite, ale nie sprecyzowała, kiedy takie ćwiczenia zostaną zorganizowane. Spotkanie ministrów spraw wewnętrznych na Łotwie w dniach 23-24 maja, w którym uczestniczyła również delegacja z Ukrainy, było drugim takim spotkaniem; pierwsze miało miejsce w Wilnie w ubiegłym roku.

[i]Przyszłoroczny szczyt NATO odbędzie się w Hadze w dniach 24–26 czerwca 2025 roku[/i] - poinformowała w piątek Kwatera Główna Sojuszu Północnoatlantyckiego. [i]Mam przyjemność ogłosić, że szczyt NATO w 2025 roku odbędzie się na terenie Światowego Forum w Hadze w dniach 24–26 czerwca 2025 r. Jesteśmy wdzięczni Holandii za zgodę na organizację tego spotkania (...)[/i] - powiedział sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg. [i]Holandia jest członkiem założycielem NATO i wnosi kluczowy wkład w odstraszanie i obronę Sojuszu. Podczas szczytu przywódcy podejmą decyzje o dalszym dostosowywaniu i wzmacnianiu naszego Sojuszu do szybko zmieniającego się środowiska bezpieczeństwa. Razem jesteśmy silniejsi i bezpieczniejsi w NATO[/i] - dodał Szczyty NATO są dla przywódców Sojuszu okazją do podejmowania decyzji w najważniejszych kwestiach. W 2024 roku spotkanie na najwyższym szczeblu odbędzie się w Waszyngtonie w dniach 9–11 lipca.

[i]Wykorzystanie przez Ukrainę zachodniej broni przeciwko celom w Rosji nie uczyni NATO stroną konfliktu[/i] - powiedział we wtorek dziennikarzom w Brukseli sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg przed spotkaniem z ministrami obrony państw UE. Jak podkreślił Ukraina ma prawo bronić się przed inwazją Rosji. [i]Prawo do obrony obejmuje także uderzenia w cele poza Ukrainą, uzasadnione cele wojskowe w Rosji[/i] - powiedział Stoltenberg. Dodał, że jest to obecnie istotne, gdy toczą się zacięte walki w regionie charkowskim, blisko granicy z Rosją. [i]Ukraińcom będzie trudno bronić się, jeśli nie będą mogli uderzyć w cele wojskowe tuż po drugiej stronie granicy, jak wyrzutnie pocisków, artylerię, czy lotniska, które są wykorzystywane, by atakować Ukrainę[/i] - powiedział szef NATO.

29 maja Agencja Uzbrojenia poinformowała, w krótkim komunikacie, o podpisaniu umowy z Tespol Sp. z o.o. w sprawie dostawy szerokopasmowych odbiorników pasma HF mających służyć do rozpoznania radioelektronicznego. Powyższa umowa ma wartość ponad 10 mln PLN brutto i dotyczy dostawy trzech urządzeń – szerokopasmowych odbiorników pasma HF – w 2025 roku. Szczegóły pozostają niejawne, co jest związane z decyzjami podjętymi przez Ministerstwo Obrony Narodowej w 2023 roku – w obliczu zmian geopolitycznych w regionie resort obrony zrezygnował z upowszechniania informacji dotyczących problematyki rozpoznania i walki radioelektronicznej. Jak podkreślała Agencja Uzbrojenia, we wrześniu 2023 roku, informacje dotyczące planowanych zakupów powinny być kierowane do potencjalnych wykonawców i podwykonawców bez upowszechniania ich zbyt szerokiemu gronu odbiorców. Tespol Sp. z o.o. jest krajową firmą, będącą autoryzowanym przedstawicielem czołowych producentów zagranicznych.

Pod koniec maja Agencja Uzbrojenia oraz 2. Regionalna Baza Logistyczna ogłosiły postępowania przetargowe, których celem jest zakup dla jednostek Wojska Polskiego kolejnej partii wyspecjalizowanych pojazdów inżynieryjnych. 27 maja 2. Regionalna Baza Logistyczna ogłosiła otwarte postępowanie, którego celem jest zakupu spycharko-ładowarek. Podmioty zainteresowane udziałem mają czas na składanie ofert 25 czerwca, a same dostawy miałyby zostać zrealizowane w latach 2024-27. W ramach zamówienia zaplanowano zakup 44 egzemplarzy, z czego połowa w opcji kontraktowej. W ostatnich latach głównym dostawcą sprzętu tej klasy dla Wojska Polskiego jest Huta Stalowa Wola S.A., która produkuje spycharko-ładowarki SŁ-34C. Z kolei Agencja Uzbrojenia, 30 maja, upubliczniła informacje o uruchomieniu procesu zakupowego uniwersalnych zestawów do budowy podpór mostów tymczasowych. W tym przypadku mowa o procedurze negocjacyjnej z uprzednią publikacją zaproszenia do ubiegania się o zamówienie. W tym przypadku podmioty zainteresowane udziałem mają czas na przesyłanie zgłoszeń do 12 lipca – sama realizacja umowy jest zaplanowana na okres 2026-29. Celem zakup jest zakup dwunastu kompletów – każdy z nich składa się z dwóch koparek na podwoziu gąsienicowym wraz z niezbędnym osprzętem do wbijania pali i budowy podpór wraz z dwoma zestawami niskopodwoziowymi do ich przewozu.

Francja negocjuje z Belgią zakup karabink-ów maszynowych FN Evolys, które miałyby zastąpić obecnie używane francuskie wojska lądowe FN Minimi. Rozmowy dotyczą także wspólnego zakupu dużej partii amunicji małego kalibru. Część z niej miałaby zostać dostarczona przez przemysł belgijski, a część wyprodukowana we Francji. List intencyjny w tej sprawie minister Sił Zbrojnych Francji Sébastien Lecornu podpisał ze swą belgijską odpowiedniczką Ludivine Dedonder 21 maja 2024. Obecnie przemysłowcy z obu państw pracują nad kwestiami finansowania inwestycji, której rozpoczęcie zaplanowano na najbliższe miesiące [img]https://cracovia.krakow.pl/uploads/media/2024-06/karabinek-fr-bel-jpg-34723428.jpg[/img] Program jest elementem partnerstwa strategicznego CaMO (Capacité Motorisée) realizowanego przez wojska lądowe Francji i Belgii w ramach programu SCORPION (Synergie du contact renforcée par la polyvalence et l’infovalorisation). Zakłada on zwiększenie interoperacyjności sił zbrojnych obu państw poprzez nabywanie podobnego sprzętu. Wspólne zakupy dotyczą wielozadaniowych pojazdów opancerzonych Griffon (VBMR), opancerzonych pojazdów rozpoznawczych i bojowych (EBRC) Jaguar, ciężarówek wyposażonych w system artyleryjski (CAESAr) oraz moździerzy pokładowych do wsparcia w rejonie bezpośredniego kontaktu (MEPAC). Podpisanie kontraktu na zakup przez Francję FN Evolys planowane jest na 2025. Dostawy miałyby rozpocząć się w 2026. FN Evolys to karabin maszynowy kal. 5,56 × 45 mm lub 7,62 × 51 mm, wprowadzony na rynek przez FN Herstal w maju 2021. Jest lżejszy od Minimi (różnica wynosi 2,5 kg), łączy w sobie siłę ognia karabinu maszynowego z cechami charakterystycznymi dla karabinka szturmowego. FN Evolys jest już używany przez francuskie siły specjalne.

[i]Państwa Sojuszu uzgodniły, że Finlandia przejdzie pod strukturę dowództwa NATO w amerykańskim Norfolk obejmującym całą Skandynawię, a na terenie kraju będzie dowództwo wojsk lądowych oraz przybędą wysunięte siły FLF[/i] – powiedział w piątek fiński minister obrony Antti Hakkanen. Szef resortu obrony poinformował o tych ustaleniach po zakończonym w piątek dwudniowym spotkaniu ministrów obrony państw NATO w Brukseli. [i]Rozmieszczenie struktur dowódczych NATO na terenie Finlandii ma charakter odstraszający, a zaletą oddziałów FLF (ang. Forward Land Forces) jest zdolność do przeprowadzenia szybkich manewrów oraz potwierdzenie obecności NATO w regionie[/i] – przekazał Hakkanen. Według ministra sojusznicy wyrazili polityczną zgodę, zaś konkretne kwestie dotyczące lokalizacji, liczebności wojsk, czy udziału krajów w poszczególnych inicjatywach, zostaną ustalone w późniejszym terminie, gdy zostanie to objęte planowaniem wojskowym. Podkreślił, że pierwszym celem jest stworzenie takich struktur na terenie kraju, które umożliwią w razie potrzeby szybkie przerzucenie sił NATO do Finlandii. Dziennik [i]Helsingin Sanomat[/i] zwraca uwagę, że Finlandia, inaczej niż inne kraje flanki wschodniej, nie zabiegała jednak o rozmieszczenie „stałych” oddziałów, jak to ma miejsce np. w krajach bałtyckich, a jedynie takich, które zobowiążą się do prowadzenia szkoleń i ćwiczeń oraz, w razie potrzeby, do obecności o [i]bardziej stałym charakterze[/i]. [i]Żołnierze nie będą tu (w Finlandii) stacjonować na stałe. Wierzę, że to najlepsze rozwiązanie[/i] – powiedział przewodniczący parlamentarnej komisji obrony narodowej Jukka Kopra. Finlandia, po przystąpieniu do NATO 4 kwietnia 2023 roku, zaczęła podlegać pod Sojusznicze Dowództwo Sił Połączonych w Brunssum w Holandii, obejmujące m.in. kraje bałtyckie i Polskę.

[i]Trwają konsultacje między członkami NATO o wykorzystaniu arsenału nuklearnego jako środka odstraszającego wobec rosnącego zagrożenia ze strony Rosji i Chin[/i] - powiedział sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg w wywiadzie dla poniedziałkowego wydania brytyjskiego dziennika "Daily Telegraph". [i]Celem NATO jest oczywiście świat bez broni nuklearnej, ale dopóki taka broń istnieje, pozostaniemy sojuszem nuklearnym. Świat, w którym Rosja, Chiny i Korea Północna mają broń nuklearną, a NATO nie, będzie bardziej niebezpieczny – oświadczył szef Sojuszu Północnoatlantyckiego[/i]. Stoltenberg powiedział w zeszłym tygodniu, że broń nuklearna jest "ostateczną gwarancją bezpieczeństwa" NATO i środkiem do zachowania pokoju.

20 czerwca rząd Rumunii poinformował, że w czasie obrad krajowej Rady Bezpieczeństwa zatwierdzono decyzję o przekazaniu Ukrainie części zestawów obrony przeciwlotniczej Patriot. Dotychczas Rumunia zakupiła, poprzez procedurę FMS, cztery zestawy ogniowe, które trafiły do Sił Powietrznych tego kraju. Dodatkowo władze w Bukareszcie planują dokupienie trzech kolejnych, które miałyby trafić do wojsk lądowych. Szczegóły planowanego przekazania nie są znane, jednak są powiązane z zakładanym rozliczeniem ze strony Stanów Zjednoczonych oraz innych partnerów z NATO. Dotychczas Ukraina otrzymała kilka zestawów ogniowych Patriot, które trafiły do tego kraju ze strony Stanów Zjednoczonych, Republiki Federalnej Niemiec oraz Królestwa Niderlandów. Pierwsze zestawy ogniowe Patriot PAC-3+ zostały zamówione przez rząd Rumunii w 2017 roku. Dostawy i formalne przekazanie pierwszego z nich miało miejsce we wrześniu 2020 roku. Co ciekawe, w przeciwieństwie m.in. do Szwecji czy Polski, władze w Bukareszcie zdecydowały się na konfigurację amerykańską, która obejmowała standardowe (dla US Army) pojazdy i ciągniki siodłowe. Dotychczas Rumunia przekazała Ukrainie m.in. artyleryjskie wyrzutnie rakietowe APR-40 kalibru 122 mm, haubice M1981 kalibru 152 mm, broń strzelecką różnych kalibrów, amunicję artyleryjską kalibru 122 mm, części zamienne, wyposażenie indywidualne. Dodatkowo współfinansuje zakupy amunicji artyleryjskiej kalibru 155 mm.

14 czerwca szwedzka Agencja Materiałów Obronnych FMV (Försvarets materielverk) oficjalnie ogłosiła przetarg na pozyskanie nowych kierowanych pocisków przeciwokrętowych (kpp) dla kutrów bojowych z rodziny Stridsbåt 90 (SB 90). Ten nowy oręż trafić ma na uzbrojenie Batalionów Amfibijnych (Amfibiebataljonen) Sił Zbrojnych Królestwa Szwecji, które są odpowiedzialne za obronę wybrzeża. Ujawniono także że otrzyma oficjalne oznaczenie RBS 18 (Robot 18), będzie on stanowił uzupełnienie eksploatowanego od wielu lat w tej szwedzkiej formacji, systemu RBS 17 (szwedzka wersja amerykańskich pocisków AGM-114C Hellfire). W odróżnieniu jednak od 17-stek, nowe pociski odpalane będą nie z mobilnej szynowej wyrzutni, a z wyrzutni zainstalowanych na stałe na pokładzie wspomnianych już kutrów typu SB 90. I to właśnie wymóg gabarytowo–masowy (nie więcej niż 1750 kg), jest kluczowym elementem postępowania przetargowego. Nowe pociski mają bowiem zostać zamontowane na jednostkach legitymujących się wypornością pełną 20,5 tony przy wymiarach kadłuba 15,9 x 3,8 x 0,8 m. To z kolei ogranicza wybór do lekkich kpp średniego zasięgu jak np. MBDA MARTE MK2/N (Masa pocisku 310 kg, wymiary: 3850 x 316 mm, zasięg + 30 km), dwie pojedyncze wyrzutnie, wraz z niezbędnym wyposażeniem ważą 1500 kg. Pozyskanie nowych kpp jest częścią znacznie większego programu modernizacyjnego znanego pod nazwą Amfbat 2030 (Amfibiebataljon 2030), którego zadaniem jest zwiększenie możliwości uderzeniowych szwedzkich batalionów amfibijnych w rejonach przybrzeżnych. Nowe pociski to nie jedyna koncepcja na osiągniecie wskazanych celów, 15 października 2021 roku FMV ogłosiła bowiem przetarg na zakup pływających platform ogniowych, które umożliwią pośredni ostrzał artyleryjski wrogich jednostek operujących na lądzie (Szwecja wzmacnia morskie jednostki amfibijne/ZBiAM.pl). Kolejnym etapem, który jest już realizowany, jest z kolei pozyskanie systemów artyleryjskich i rakietowych przeznaczonych do zwalczania szeroko pojętych środków napadu powietrznego. Zakłada on pozyskanie systemów rakietowych średniego i bliskiego zasięgu a także do ośmiu armat o kalibrze 30 mm. Podobnie jak wcześniejsze programy kluczowym wymaganiem jest instalacja na pokładzie kutrów z rodziny SB 90. Szacowana wartość umowy na zakup kpp opiewać ma na kwotę 268 mln EUR (dla porównania środki opl kosztować mają 166 mln EUR). Obecnie Królestwo Szwecji posiada dwa Bataliony Amfibijne: 2. amfibiebataljonen (2. amfbat) znany także jako Victoriabataljonen oraz 5. amfibebataljonen (5. amfbat). Wchodzą one w skład dwóch pułków, odpowiednio: Stockholms amfibieregemente (Amf 1) z miejscem stałej dyslokacji (MSD) w Berga w garnizonie oraz Älvsborgs amfibieregemente (Amf 4) z msd w Göteborgu. Oba te oddziały stanowią z kolei trzon Korpusu Amfibijnego znanego jako Amfibiekåren (AMF). Łącznie w służbie w siłach morskich Królestwa Szwecji (Marinen) eksploatowanych jest ponad 140 kutrów typu SB 90H.

5 lipca media włoskie poinformowały, że Ministerstwo Obrony tego kraju zatwierdziło wniosek dotyczący zakupu 24 wielozadaniowych samolotów bojowych Eurofighter. Powyższy dokument musi zostać jeszcze zatwierdzony przez Komitet ds. Bezpieczeństwa. Szczegóły nie są publicznie znane, jednak media lokalne wskazują, że nowe samoloty mogą reprezentować najnowszy standard oferowany przez samoloty Eurofighter – ich wyposażenie pokładowe może obejmować stację radiolokacyjną CAPTOR-E Mk 2, nowy centralny komputer misji, wielkoformatowy ekran w kabinie pilota, zmodyfikowany system walki elektronicznej czy możliwość pełnej współpracy z bezzałogowymi aparatami latającymi. Nie wiadomo czy nowe Eurofightery będą służyć do zastąpienia maszyny I serii produkcyjnej czy też zostaną wykorzystane do zastąpienia jeszcze eksploatowanych samolotów Panavia Tornado IDS/ECR. Z całą pewnością ich zakup, o ile zostanie zrealizowany, zwiększy możliwości marketingowe programu, który w ostatnich miesiącach notuje nowe sukcesy – 20 maszyn zamówiła Hiszpania, a 38 Republika Federalna Niemiec (dodatkowo władze planują zamówić kolejnych 20 sztuk). Obecnie w strukturach lotnictwa wojskowego Włoch eksploatowanych jest około 94 samolotów Eurofighter. W ciągu lat wylatały ponad 80 tys. godzin, poza misjami nad Włochami pełnią zadania w ramach NATO – m.in. operują z bazy lotniczej w Malborku w ramach misji NATO Air Policing.