Do założenia tego wątku skłoniły mnie obserwacje z ostatnich tygodni. Ja wiem, że o Cabaju i o Pawlusińskim są oddzielne wątki, ale to o czym napiszę to jednak inna sprawa. My, kibice, mamy Cracovię w sercu, że ho-ho! Był kiedyś taki fajny artykuł o biednej "żonie kibica Cracovii"... Przeżywamy mecze, historię, na forum człowiek siedzi mając niewątpliwie serię innych zajęć... A piłkarze? Oczywiście, są związani ze swoim klubem (a jeśli są w Cracovii, to szczególnie, bo to wyjątkowy klub), i bardzo nas to cieszy, ale minęły dawno czasy gdy zawodnik całe życie spędził w jednym klubie - cóż, zawodowstwo... Tym bardziej należy cenić na przykład takie gesty jak brak radości Gizy po strzelonej Cracovii bramce czy veto Wacka na temat potencjalnego odejścia z Cracovii. No, ale teraz o Cabaju i Pawlusińskim. Jak wiadomo, w okresie czerwiec-lipiec nie wiadomo było, w której lidze będziemy grać. Był okres, że wydawało się niemal pewne, że nie w ekstraklasie. Profesor Filipiak wyraźnie powiedział wtedy, że nie będzie nikogo w kadrze trzymał "na siłę". [color=#CC0000]A wtedy dwóch piłkarzy - Marcin Cabaj i Dariusz Pawlusiński wyraźnie powiedzieli, że nigdzie z Cracovii nie odchodzą. Spadli, to teraz trzeba wejść i grać o awans.[/color] Jest to tym bardziej warte podkreślenia, że uważam, że właśnie ci dwaj piłkarze byli niewątpliwie naszymi najmocniejszymi punktami. To, że zajęliśmy miejsce 15, nie 16, i że do ostatniej chwili walczyliśmy, w dużej mierze zawdzięczamy im właśnie. Tak, pamiętamy słynne "Cabajady". Ale w rundzie wiosennej Cabaj nie zawalił ANI JEDNEJ bramki. A kilka razy wybronił naprawdę beznadziejne piłki. Pawlusiński? jeden z czołowych strzelców ekstraklasy, a pomocnik... Obaj bez problemu mogliby znaleźć miejsce w niejednym ekstraklasowym klubie. A zostali z Cracovią - nawet gdyby miała być w niższej lidze... [color=#3300CC]I uważam że o tym należy pamiętać. A przede wszystkim powinniśmy my, kibice, do takich piłkarzy mieć wyjątkowy szacunek.[/color] Piszę o tym pod wpływem tego, co obserwuję przez ostatnich kilka tygodni. Mecz ze Śląskiem oglądałem w knajpie. Po pierwszej bramce od razu było ostre nadawanie na Cabaja - "przeciętny bramkarz drugoligowy takie piłki bez problemu broni". Tymczasem Cabaj był tu ewidentnie jednym z ostatnich winowajców. A piłka - ostry strzał - bramkarz MUSIAŁ stać tak by kryć krótki róg. Teoretycznie mógł to obronić. Ale interwencja byłaby wtedy z gatunku wyjątkowych... Teraz tez, po Legii, na forum, masa krytykantów Cabaja. Sformułowań pozwolę sobie nie przytoczyć, ale niektóre co najmniej nieeleganckie. Tymczasem jedną interwencję miał super-ekstraklasową (mało kto by to wybronił) a kilka innych też bardzo dobrych... Parę razy istotnie gorzej trochę, ale to nie w dramatycznych sytuacjach. A tu "tradycyjne" nadawanie na Cabaja, uwagi że musimy poszukać lepszego bramkarza... Jakby to powiedzieć... Cabaj na pewno jest obecnie jednym z najlepszych bramkarzy w Polsce. Szukajcie sobie, przyjaciele. Ale nie deprymujcie tego, którego mamy obecnie. Psychika bramkarza to ważna rzecz... I jeszcze niektórzy wymyślają mu jako kapitanowi... Żeby nie przedłużać: ja nie chcę, by podchodzić do Cabaja i Pawlusińskiego bezkrytycznie. Jeśli zasłużą na krytykę, na negatywne uwagi, to oczywiście. Ale ze względu na ich stanowisko z lipca bardzo proszę odnosić się do nich z szacunkiem, a jeśli krytykować - to elegancko i "w stylu". I przed każdą krytyką zastanowić się, czy to nie jest efekt "ogólnej niechęci" do człowieka... I to samo dotyczy ewentualnych uwag do nich na boisku - jeśli komuś będzie dane widzieć mecz na żywo :) [color=#006633]Bo na specjalne, pozytywne traktowanie ze strony kibiców Cracovii Pawlusiński i Cabaj sobie niezwykle zasłużyli.[/color]