[b]Piątek 19 marca 2004 to ważny dzień dla poznańskich kibiców - podczas wielkopolskich derby z Amiką spodziewany jest rekord frekwencji, tymczasem także tego dnia popularny "Kolejorz" obchodzi swe urodziny! Wszystko zaczęło się od grupki zapaleńców z podpoznańskiej wsi Dębiec 82 lata temu...[/b] 19 marca 1922 roku w Poznańskim ZOPN zarejestrowano Klub Sportowy Lutnia Dębiec - taki był początek Lecha Poznań, najpopularniejszego obecnie klubu Wielkopolski. Początki były trudne - już 4 sierpnia 1922 zmieniono nazwę na Towarzystwo Sportowe Liga Dębiec (a w 1925 na TS Liga Poznań-Dębiec na skutek włączenia wsi Dębiec w granice Poznania). We wrześniu 1922 udało się wydzierżawić teren na boisko przy ul. Grzybowej. 17 września 1922 roku rozegrano pierwsze oficjalne spotkanie (1-1 ze Spartą Poznań). Oficjalne rozgrywki klub rozpoczął od Klasy C (najniższego poziomu rozgrywek). Po czterech latach - w 1928 roku udało się wywalczyć awans o szczebel wyżej - do Klasy B, zaś po kolejnych czterech latach do Klasy A. Przed wybuchem II Wojny Światowej, zmieniono jeszcze nazwę klubu na KS KPW-Liga Poznań-Dworzec (1 maja 1930 roku), a we wrześniu 1933 roku na Klub Sportowy Kolejowego Przysposobienia Wojskowego (KPW) Poznań. Po zakończeniu działań wojennych, 16 marca 1945 roku powstał Kolejowy Klub Sportowy z inicjatywy zasłużonego działacza Leopolda Krzyżanowskiego, który uzyskał zgodę PKP (KKS został samodzielną jednostką Związku Zawodowego Kolejarzy) na przejęcie boiska sportowego na Dębcu. Piłkarze mogli więc znów wrócić do gry - m.in. w 1946 roku KKS rozgromił w Klasie A Polonię Poznań 18-2. W 1947 roku Polski Związek Piłki Nożnej podjął decyzję o utworzeniu centralnej I ligi. KKS w eliminacjach trafił do silnej grupy (m.in. z Wisłą Kraków, Polonią Warszawa, Polonią Bytom i Szombierkami), w której zajął 4. miejsce - awans do ekstraklasy uzyskały tylko pierwsze trzy zespoły. Poznaniacy zgłosili jednak protest w sprawie udziału nieuprawionych zawodników w meczu z Polonią Świdnica (przegranym 2-4) - PZPN uznał ich racje i powiększył ligę do 14 zespołów (oprócz KKS skorzystał na tym, dzięki skutecznemu lobbingowi łódzkich działaczy - Widzew). W międzyczasie (17 marca 1947 roku) KKS wchłonął Pogoń Poznań, natomiast 9 stycznia 1948 klub zmienił nazwę na KS Związku Zawodowego Kolejarzy (ZZK). KS ZZK zadebiutował w I lidze 14 marca 1948 roku przegrywając w Łodzi z Widzewem 3-4 - pierwszą bramkę dla poznaniaków zdobył Teodor Anioła w 14. minucie. W ekstraklasie KS ZZK grał do roku 1957 - były to czasy przede wszystkim słynnego tercetu "A-B-C" - Teodora Anioły (najlepszego strzelca w historii "Kolejorza" - 141 goli, 3-krotnego króla strzelców I ligi - 1949, 1950 i 1951), Edmunda Białasa oraz Henryka Czapczyka. Rok 1957 mimo, że zakończony spadkiem poznaniaków z I ligi był niezmiernie istotnym momentem w dziejach klubu - otóż pojawiła się w końcu nazwa Lech - 16 stycznia klub zmienił nazwę na KS Lech Poznań, a 15 grudnia na KKS Lech Poznań (pod tą nazwą grał aż do roku 1994). Na najwyższy szczebel rozgrywek "Kolejorz" wrócił na chwilę w 1961 roku, spadł jednak po trzech sezonach i przez 9 lat balansował pomiędzy II ligą, a Klasą Międzywojewódzką. Na stałe do elity Lech powrócił dopiero po sezonie 1971/72 pod wodzą trenerską... Edmunda Białasa! Od sezonu 1972/73 Lech grał w I lidze nieprzerwanie aż do sezonu 1999/2000 - przez ten czas systematycznie i solidnie budował swoją pozycję jako głównego klubu Wielkopolski. W początkowym okresie "Kolejorz" swoje mecze rozgrywał na stadionie Warty (im. 22 lipca) często gromadząc kilkudziesięciotysięczne tłumy. Najlepszym zawodnikiem w lechu lat 70. był Roman Jakóbczak (pojechał nawet na Mistrzostwa Świata do Niemiec), zaś największym sukcesem drużyny 3. miejsce w sezonie 1977/78 pod wodzą Jerzego Kopy i awans do europejskich pucharów (klęski z MSV 02 Duisburg 0-5 i 2-5). Poważne sukcesy nadeszły dopiero w latach 80. - najpierw jednak Lech zmienił swą siedzibę. 23 sierpnia 1980 roku "Kolejorz" zadebiutował w meczu na nowym obiekcie przy ul. Bułgarskiej (1-1 z lubelskim Motorem), który stał się jego nowym domem. Architektem sukcesów Lecha początku lat 80. był Wojciech Łazarek - popularny "Baryła" objął drużynę na początku rundy wiosennej sezonu 1979/80 i już w tym samym sezonie doprowadził Lecha do finału Pucharu Polski (sromotna klęska 0-5 z Legią w Częstochowie - pamiętny mecz głównie z powodu niespotykanych wcześniej, ani później awantur). Lech po to trofeum sięgnął dwa lata później (1-0 z Pogonią w finale we Wrocławiu), natomiast w sezonie 1982/83 poznaniacy wywalczyli pierwsze mistrzostwo Polski! Trzon mistrzowskiej drużyny tworzyli m.in. Piotr Mowlik w bramce, obrońcy Hieronim Barczak, Józef Adamiec, Krzysztof Pawlak oraz supersnajper – Mirosław Okoński. Rok później było jeszcze lepiej - Lech zdobył dublet - mistrzostwo i Puchar Polski (3-0 z Wisłą na Stadionie Wojska Polskiego). Lata 80. to także niezapomniane mecze w europejskich pucharach m.in. z FC Aberdeen, Athletic Club de Bilbao oraz FC Liverpool. W 1988 roku Lech zdobył kolejny Puchar Polski pokonując w łódzkim finale warszawską Legię po serii rzutów karnych. W tym samym roku odbył się także najbardziej emocjonujący pojedynek Lecha w historii jego występów pucharowych - W II rundzie PZP poznaniacy trafili na słynny FC Barcelona, pod wodzą Johana Cruyffa, w ataku z Garym Linekerem. W obu meczach padł remis 1-1, o awansie zdecydowały dopiero rzuty karne 9 listopada 1988 roku przy ul. Bułgarskiej - niestety Lech nie wykorzystał olbrzymiej szansy na wyeliminowanie katalończyków. Początek lat 90. był równie wspaniały dla Lecha co początek poprzedniego dziesięciolecia - 3 tytuły mistrza Polski w sezonach 1989/90, 1991/92 oraz 1992/93. Najlepsze spotkanie "Kolejorz" rozegrał jesienią 1990 roku - 25 października w II rundzie PEMK pokonał przy ul. Bułgarskiej mistrza Francji - Olympique de Marseille 3-2!. W rewanżu było znacznie gorzej - większość zawodników narzekała we Francji na zatrucie pokarmowe, a "olimpijczycy" rozgromili poznaniaków 6-1. Później Lech próbował jeszcze awansować do utworzonej właśnie Ligi Mistrzów. W 1992 roku przegrał jednak rywalizację ze szwedzkim IFK Göteborg, a rok później - ze Spartakiem Moskwa. Od sezonu 1993/94 rozpoczął się okres stopniowej zapaści klubu, zwłaszcza finansowej - w międzyczasie zmieniono nazwę klubu na Poznański Klub Piłkarski Lech (16 czerwca 1994 roku) oraz na Wielkopolski Klub Piłkarski (9 lipca 1998). W końcu Lech w 2000 roku opuścił szeregi I-ligowców po 28 sezonach gry, a w sezonie 2000/2001 był nawet bliski spadku do III ligi - to zagrożenie dało w końcu impuls działaczom poznańskim do gruntownych zmian w klubie. Nowym prezesem został Radosław Majchrzak, związany z ruchem kibicowskim "Kolejorza", trenerem zaś Bogusław Baniak, który już rok później wprowadził Lecha do I ligi! Sytuacja klubu znacznie się poprawiła - nowy zarząd prężnie działał i zdołał przyciągnąć do Lecha sponsorów, rozbudować infrastrukturę na obiekcie przy ul. Bułgarskiej, a przede wszystkim stworzyć pozytywną atmosferę owocującą rzeszami kibiców przychodzących na mecze. Świętując swe 82. urodziny poznański "Kolejorz" może więc spokojnie spoglądać w przyszłość. źródło: 90minut Ps. Jesteście tylko 16 lat młodsi od nas. Życze sukcesów sportowych w nadchodzących latach. [b]LECH LECH KOLEJORZ[/b]

Sukcesów życzę!!!

NAjlepszego hehe:))

A Wisełka niedługo będzie miała setkę!!!!!!