Czas skończyć z celebrą akademickich dworów Polak bez habilitacji nie ma szansy na zatrudnienie na polskiej uczelni na stanowisku profesora. Stan nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce budzi zaniepokojenie, mimo że liczba młodych Polaków pobierających wyższe wykształcenie przekroczyła już 50 proc. Czy kandydat umie pisać? Tak dobrze jednak nie jest. Statystyka nie powinna wprowadzać w błąd. To, co obecnie traktuje się jako poziom wyższy (dyplomy magistra, licencjata), jest poziomem raczej niskim, a niektórzy uważają, że dawna matura była na wyższym poziomie niż dyplom obecnych uczelni. Zapewne dostrzegła to i Centralna Komisja ds. Stopni i Tytułów, która zaleca, aby rozprawy doktorskie sprawdzały, czy kandydat na doktora umie pisać - proszę sobie wyobrazić! - po polsku. Dawniej odbywało się to na poziomie matury, a dziś na poziomie doktoratu! A i tak ? jak kilka lat temu podkreślał prof. Janusz Tazbir - 40 - 70 proc. doktoratów nie spełnia standardów. Niewykluczone, że dawniejsza matura była na wyższym poziomie niż dyplom obecnych wyższych uczelni Widać komisje profesorskie promujące takich doktorów też tych standardów nie spełniają, ale nadal działają na froncie produkcji dyplomów bez wartości. Krzywa rośnie! A to najważniejsze, bo przynosi uczelniom wpływy finansowe, no i odpowiednią liczbę stopni i tytułów potrzebnych do akredytacji. Porządek wschodni 1 maja 2004 r. Polska znalazła się w Unii Europejskiej, ale ten fakt chyba nie został zauważony przez decydentów nauki i szkolnictwa wyższego i nasz system nauki nadal funkcjonuje według porządku wschodniego, a nie zachodniego. Kwalifikacje naukowców utytułowanych na Wschodzie wątpliwości nie budzą, do naszego systemu świetnie się nadają, co innego z naukowcami polskimi, którzy zdecydowali się na uprawianie nauki na nadal podejrzanych uczelniach zachodnich - ci, jeśli nie ukryją swojego polskiego obywatelstwa, raczej szans na stanowisko profesorskie w Polsce nie mają. Wygląda to paradoksalnie, ale rzecz w tym, że paradoksami nasz system nauki stoi, a tak naprawdę - leży. Po wejściu do UE Polska jakby stanęła na rozdrożu. Co wybrać - porządek wschodni (tak u nas zadomowiony, z licznymi tytułami, z akademicką celebrą, polityką prorodzinną stosowaną do obsadzania dożywotnich etatów akademickich, ustawianiem konkursów dla zaspokojenia potrzeb hierarchów akademickich i ich dworów) czy zachodni (kłopotliwy, bo mobilny, przedkładający - o zgrozo - dorobek naukowy nad tytuły). Dotąd klarownej decyzji nie podjęto. Nauka w Polsce znalazła się na rozstajach dróg i nadal rozgląda się za drogowskazem. Europejski drogowskaz Drogowskaz już jednak jest. Komisja Europejska opublikowała 11 marca 2005 r. Europejską kartę naukowca i kodeks postępowania przy rekrutacji naukowców, aby ich wprowadzenie przyczyniło się do stworzenia europejskiej przestrzeni badawczej bardziej przyjaznej dla naukowców i dającej szansę na zmniejszenie dystansu Europy do USA. Skuteczność tych działań może jednak budzić obawy, bo karta i kodeks to jedynie zalecenia dla członków UE, a nie obowiązujący akt prawny. Zainteresowanie w Polsce tymi zaleceniami jest nader skromne, jakby drogowskaz schowany był we mgle, a decydenci, obchodząc go wkoło, nie zauważali właściwego kierunku. A może nie chcą zauważyć, zważywszy, że wskazuje: 1) kompatybilność karier naukowych (bez habilitacji i bez profesur belwederskich - specjalności polskiej kuchni akademickiej), 2) rekrutację kadr poprzez rzeczywiste (a nie ustawiane jak u nas) konkursy na stanowiska akademickie, 3) jawność dorobku i procedur (utajnianie teczek akademickich na wieki - wykluczone!), 4) mobilność kadry wykluczającą "chów wsobny", w czym jesteśmy mistrzami. Ustawiaczy nikt nie ściga Beneficjenci dotychczasowego systemu za takim drogowskazem, choćby go zauważyli, nie pójdą. To by była dla nich katastrofa, droga ku przepaści. Na razie preferuje się wygodną postawę według reguły: skoro nie ma nakazu, aby kartę i kodeks wprowadzić, lecz co najwyżej się to zaleca, nie ma się czym przejmować. Zalecenia te zostały pominięte przy tworzeniu ustawy o szkolnictwie wyższym w 2005 r. Oddolna inicjatywa Niezależnego Forum Akademickiego wdrożenia Europejskiej karty naukowca do nowego aktu prawnego została zignorowana. Nie wszystkim jest, jak widać, po drodze do porządku zachodniego. Kilkuletnia działalność Niezależnego Forum Akademickiego wskazuje, że krajowi beneficjenci systemu nie bardzo się kwapią do zmian realnych, co najwyżej je pozorują. Demokratyczna większość jest co prawda za zmianami, ale takimi, aby wszystko zostało po staremu. Zdecydowana mniejszość chce zmian realnych, ale większość tej mniejszości boi się o nie walczyć otwarcie - wie, czym to grozi! Najwyższy czas, aby do reformowania systemu nauki włączyć Polaków "zagranicznych", mających stały kontakt z nauką światową W lepszej sytuacji są Polacy "zagraniczni" i to oni na ogół podpisują petycje, aby obecny system zmienić. Mają w tym interes, bo gdy wszystko pozostanie po staremu, do emerytury nie mają po co wracać do kraju. Jeśli za granicę wyjechali stosunkowo wcześnie i nie zdobyli u nas stopni naukowych, nie zostali utytułowani, to po powrocie nie mają co liczyć na etat. Konkursy rozpisuje się na samych swoich, a ustawiaczy, w przeciwieństwie np. do ustawiaczy meczów piłkarskich, nikt nie ściga - bo to taki jest obyczaj w nauce. Nie dyskryminować aktywnych Ktoś, kto jest Polakiem, nie ma zresztą wielu szans na zatrudnienie na stanowisku profesora, jeśli nie ma habilitacji, mimo że w wypadku cudzoziemca jest to możliwe. Zdarzają się przypadki zrzekania się obywatelstwa polskiego, aby otrzymać stanowisko profesora na polskiej uczelni. Jest to istotny powód tego, że polscy naukowcy nie mają zamiaru wracać do kraju przed emeryturą, ale też jest to powód, aby włączyć się do działań na rzecz zmiany systemu nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce. Dopóki będzie w nim obowiązywał porządek wschodni, a nie zachodni, nie ma co liczyć, że tzw. nauka polska będzie się liczyła w świecie. Konieczne są nie tylko większe pieniądze, nie tylko możliwość zróżnicowania wynagradzania pracowników w zależności od osiągnięć. Potrzebna jest przede wszystkim kompatybilność systemowa, konieczne są zmiany prawne, które nie będą dyskryminowały zbyt aktywnych, zbyt niezależnych Polaków robiących karierę naukową poza granicami kraju. Konieczne są otwarte, rzeczywiste konkursy na stanowiska naukowe, konieczna jest ocena pracowników przez gremia międzynarodowe, jawność dorobku naukowego itd. Najwyższy czas, aby do reformowania systemu nauki włączyć Polaków "zagranicznych", mających stały kontakt z nauką światową i zachowujących niemal ciągły kontakt z krajem. Ich doświadczenia należałoby wykorzystać. Jeszcze jest czas. Autor, doktor geologii, paleontolog, pracował w Polskiej Akademii Nauk oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim, był działaczem Polskiego Towarzystwa Geologicznego i redaktorem "Annales Societatis Geologorum Poloniae", współorganizatorem NSZZ "Solidarność" w Instytucie Nauk Geologicznych UJ w 1980 r. Ostatnio wydał książkę "Drogi i bezdroża nauki w Polsce", jest prezesem Fundacji Niezależne Forum Akademickie, redaktor portalu NFA www.nfa.pl Źródło : Rzeczpospolita - Józef Wieczorek

Kurde gdzie na necie można znaleźć "Wprowadzenie do teorii polityki" Chmaja i Żmigrodzkiego, albo "Decydowanie polityczne" Pietrasia.

poszukaj moze na google.books.pl

są NIEDEZPIECZNI, bardzo są NIEDEZPIECZNI cbdu

UJ najbogatszą uczelnią w kraju - ma wielki majątek Majątek Uniwersytetu Jagiellońskiego jest spory. Dotarliśmy do imponującej listy nieruchomości najstarszej polskiej uczelni. Ile są warte? Okazuje się, że nie wiedzą tego nawet na samej uczelni. - Potrzebna jest bieżąca wycena biegłego, której nie posiadamy - nie ukrywa Katarzyna Pilitowska, rzeczniczka prasowa UJ. Według analityków rynku posiadłości UJ mogą być warte ponad miliard złotych! Dodają także, że uczelnia niezbyt rozsądnie nimi zarządza. Krakowski Uniwersytet jest bogatszy od innych polskich uczelni. Wystarczy zobaczyć na skąpą listę obiektów Uniwersytetu Warszawskiego, które są wycenione na ok. 307 mln złotych. Może dlatego uczelnia ze stolicy, w przeciwieństwie do UJ, radzi sobie z liczeniem. Majątek UJ podliczają za to sprawnie specjaliści. - Ich posiadłości to, przy ostrożnych szacunkach, od kilkuset milionów do nawet ponad miliarda złotych - ocenia Krzyszof Bartuś, analityk rynku nieruchomości z Instytutu Analiz "Monitor Rynku Nieruchomości". - Same kamienice w centrum mogą kosztować ponad 150 mln zł - szacuje. Zamek i baszta w Przegorzałach, zabytkowe kamienice w sercu Krakowa, dwór w Modlnicy, domy wypoczynkowe w Zakopanem, a nawet obora w Ochotnicy Górnej - to tylko część tej listy. Uniwersytet trzyma się ich kurczowo, zwłaszcza kamienic w centrum. Chce je modernizować, co - zdaniem Bartusia - nie jest dobrą polityką. - Kamienice warte są przeciętnie po ok. 10 mln - wylicza. - Metr kwadratowy w obrębie Plant ma taką wartość jak trzy metry na Ruczaju - szacuje. Najlepszym rozwiązaniem byłaby ich sprzedaż, a zarobione w ten sposób pieniądze można byłoby zainwestować w nowoczesne budynki na obrzeżach miasta. - W pierwszej kolejności powinni sprzedać domy gościnne - proponuje Piotr Krochmal, analityk rynku nieruchomości. Uniwersytet ma takich wiele. Przy ulicy Łobzowskiej, Alejach Trzech Wieszczy, na pl. Inwalidów. Poza tym uczelnia posiada domy wypoczynkowe w Zakopanem, Rabce i Ustroniu. Władze uczelni nie zamierzają się ich pozbywać. - Będziemy rezygnować tylko z wynajmowania budynków w centrum, ale nie mamy w planach sprzedaży własnych nieruchomości - wyjaśnia rzeczniczka. Z listy budynków należących do Uniwersytetu Zakopane, ul. Szymanowskiego 3, Dom Pracy Twórczej. Zakopane, ul. Żeromskiego 28, dom wypoczynkowy. Rabka, ul. Słoneczna 38, dom wypoczynkowy. Rabka, ul. Słoneczna 40, Dom Pracy Twórczej. Ustroń, ul. Pana Tadeusza 12, dom wypoczynkowy. Dobczyce, stodoła. a Kraków, ul. Jodłowa 13, zamek, baszta i ośrodek wypoczynkowy. Modlnica, dwór. Nowy Sącz, budynek mieszkalny. Łazy, stacja naukowa i pokoje gościnne. Kraków, ul. Orla 171, fort dydaktyczno-gospodarczy, obserwatorium astronomiczne. Ochotnica Górna, obora murowano-drewniana. Kraków, al. Mickiewicza 11, hotel. Źródło: Gazeta Krakowska

Byłbym wdzięczny gdyby ktoś przedstawił info na temat studiowania w Krakowie prawa lub politologii. To znaczy gdzie najlepiej (odpada UJ- nie mój poziom) i dlaczego. W sumie mam jeszcze rok na zastanowienie, ale powoli trzeba zacząć myśleć. Zależy mi oczywiście koniecznie na Krakowie żeby być bliżej ukochanej Cracovii.

tofi Napisał(a): ------------------------------------------------------- To znaczy gdzie najlepiej (odpada UJ- > nie mój poziom) i dlaczego Kup Sobie Wyksztalcenie, poprostu

Geopijatyk-Fan Oderki Napisał(a): ------------------------------------------------------- > Jakbyś chciał studiować nieco dalej od Krakowa > i nie przeszkadzałby Ci niezwykle niski, wręcz > żenujący poziom - to zapraszam do nas. Jeśli sugerujesz studiowanie w Wodzisławiu Śl.(stwierdzam to nicku) to zdecydowanie odpada. W grę wchodzi tylko Kraków.

Jak już wspominałem interesuje mnie tylko Kraków. Dlatego chciałbym poznać opinie obecnych lub byłych studentów tych kierunków (to znaczy gdzie można studiować na średnich swoich umiejętnościach nauki i chęciach do nauki) właśnie w Kraku jeśli tacy wśród forumowiczów są.

Geopijatyk-Fan Oderki Napisał(a): ------------------------------------------------------- > Ale ja znam jeszcze lepszy przypadek. Mój kolega, > ponoć jeden z najlepszych znawców Wittgensteina > w Polsce (wisi mi Septuagintę i Nowy Testament w > oryginale, muszę odzyskać, bo za każdą z tych > książek zapłaciłem 200 zł) zasnął na > ćwiczeniach z filozofii prowadzonych przez siebie > i studenci musieli go budzić. Ja widziałem osobiście przypadek bardziej transcendentalny. Byłem na mszy, gdzie ksiądz zasnął podczas czytania przez drugiego księdza Ewnagelii!! Nie zapomnę do końca życia wyrazu paniki na twarzy kleryka, który próbował śpiącego dyskretnie ze snu wybudzić :D Że tak BTW.