Nie widzę wątku, a wart założenia, bo w tych afrykańskich turniejach zawsze jest ciekawie, choć niekoniecznie ze względu na poziom :) Właśnie trwa mecz otwarcia, do przerwy Gwinea Równikowa prowadzi z Kongo 1-0 po bramce ze spalonego ;)

Fajnie ogląda się mecze na stadionikach w Mongomo i Ebebiyin. Roślinność otaczająca trybuny uświadamia, że znajdujemy się w równikowej dżungli ;)

No proszę, Senegal pokonuję Ghanę 2-1 po akcji w ostatniej minucie doliczonego czasu :) Teoretycznie niespodzianka, ale z przebiegu gry wynik zasłużony, Senegal wcześniej zmarnował dwie setki.

Pewnie już nikt, w dzisiejszych czasach wszystko poza fejsem i jakimiś gierkami dla gimbazy staje się niszowe ;)

Nawet jeśli sędziowanie nie jest dobre, to IMO nie jest bardziej beznadziejne niż np na MŚ :) Swoją drogą ten brak realizacji założeń taktycznych to fenomen. Po boisku w niektórych drużynach biegają prawie same gwiazdy europejskich klubów, którzy w lidze grają zdyscyplinowany futbol, a w drużynach narodowych przeistaczają się w niczym nieokiełznanych radosnych jeźdzców bez głowy ;) I bardzo dobrze, bo fajnie się to ogląda :)

To jest równik, stąd obecność przeróżnych fruwających owadów nie powinna dziwić ;) BTW RPA to ciężcy frajerzy, zamiast prowadzić z 3-0 i mieć mecz z głowy, marnują dwa razy sam na sam, karnego, a w końcówce ładują sobie samobója i tracą dwie kolejne bramki po błędach. I tym samym, bardzo przeciętnie grająca Algieria wygrywa 3-1, ot afrykański futbol :)

Ferencvaros Napisał(a): ------------------------------------------------------- > Dla mnie największą zagadką jest od paru lat > Egipt. [b]Na poprzednim PNA grali super do pewnego[/b] > [b]momentu[/b], a Aboutrika, według wielu najlepszy > piłkarz na świecie z tych, którzy nigdy nie > grali w Europie (poczytajcie sobie o nim, np. u > szczytu kariery zagrał przez swoje przekonania > sezon w półamatorskiej lidze palestyńskiej) > dzielił i rządził... i nagle się zjebało... A > miała być pierwsza afrykanska drużyna, która > umie grać po europejsku, z wyrachowaniem... Coś pomieszałeś, bo Egipt po wygraniu trzech PNA z rzędu (2006, 2008, 2010) do kolejnych trzech (2012, 2013 i obecny)... nawet się nie zakwalifikował. A zatem nie mogli na poprzednim PNA "grać super do pewnego momentu", ponieważ nie grali na nim w ogóle ;) Siłą Egiptu z lat 2006-2010 było zgranie, to była reprezentacja grająca od lat w bardzo zbliżonym składzie. I tą zespołowością połączoną z dyscypliną (nie było u nich typowych "gwiazd" ) ogrywali napakowane znanymi nazwiskami ekipy z Czarnej Afryki typu Kamerun, WKS czy Ghana. Po 2010 roku konieczna była wymiana pokoleń (cały rdzeń zespołu był mocno zaawansowany wiekowo eufemistycznie rzecz ujmując) i jak widać, następców brakło... Choć z drugiej strony, tamta ekipa, mimo dominacji na kontynencie, ani razu nie awansowała na MŚ. I to jest w ogóle ciekawostka. Egipt, który PNA wygrywał w sumie aż 7 razy, czym całkowicie miażdży konkurencję, na powojennych MŚ grał tylko jeden raz w 1990 roku, nie odgrywając w nich zresztą żadnej roli (występ, a konkretnie jeden przegrany mecz, z 1934 ciężko brać poważnie, gdyż wystarczało się po prostu zgłosić do turnieju). Pod tym względem Kamerun, Nigeria, Ghana, Algieria czy nawet Maroko biją "faraonów" na głowę. Ale z drugiej strony Brazylia, która zdobyła najwięcej tytułów Mistrza Świata, w ilości wygranych Copa America zdecydowanie ustępuje Urugwajowi i Argentynie (odpowiednio o 7 i 6 tytułów mniej). A więc nie tylko w Afryce występują takie paradoksy :)

Porównaj sobie egipskich piłkarzy z tamtego okresu (prawie wszyscy grali poza Europą) z gwiazdami najlepszych klubów świata, jacy grali u ich rywali (Drogba, Eto'o, Essien, K. Toure, Obi Mikel itd itp). Siłą "Faraonów" była zespołowość i dyscyplina, w odróżnieniu od grających, jak zwykle zresztą, radosny futbol, ekip z Czarnej Afryki. Jeśli miałbym na siłę wskazać w tamtym Egipcie jakąś gwiazdę, to chyba tylko charyzmatycznego szkoleniowca Hassana Shehatę :)