i BRĄZ w zapasach kobiet - Agnieszka Wieszczek

ale Person to mnie trochę zirytował - "no gratulujemy brązowego medalu, ale lepiej porozmawiajmy o wiosłach". TVP gratulujemy "ekspertów" :/

Też mnie to wk.rwiło...Kobieta zdobywa medal olimpijski a ten sobie kpi z niej.... Wisła-Makkabi 2-1 29-X-1921 Drugie z rzędu przyjacielskie zawody w obecnym sezonie między powyższemi druzynami [...] Przed rozpoczęciem zawodów wręczyła Makkabi Wiśle wspaniale haftowany proporzec, poczem nastąpiło uczczenie dwóch graczy Makkabi.

Kołecki ma srebro!! brawo brawo brawo

a mnie ciekawi na jakim koksie jedzie Phelps,http://www.tvn24.pl/0,1557424,0,1,azjaci-moga-bezkarnie-brac-koks,wiadomosc.html

Osiem lat temu w Sydney srebro było kolorem rozpaczy, w niedzielę oznaczało cudowny triumf nad przeciwnościami losu. Szymon Kołecki po raz drugi wicemistrzem olimpijskim Polak trzymał nad głową ważącą 224 kg sztangę dłużej niż ktokolwiek inny tego wieczoru na pomoście, jakby obleciał go strach, że sędziowie będą mieli wątpliwości, czy rzeczywiście jest aż tak silny. Gdy szarpnął za 228 kg i nie dał rady, oparł się o sztangę. Znieruchomiał, tym razem chyba najdłużej ze wszystkich nie schodził z pomostu. Wiedział już, że przeciwnicy się wykruszyli i medalu nie straci, ale chyba nie całkiem godził się z oddaniem złota. - Musiałem spróbować wygrać. Powiedziałem sobie przed zawodami, że jedno podejście zostawiam sobie na zapas, że jak będzie trzeba, to chwycę nawet 240. Że bez względu na ciężar przynajmniej spróbuję. 228 było do wzięcia, ale zarzuciło mnie na pięty. I w siadzie oczywiście od razu mnie zaćmiło. Jak zaczynałem wstawać, to z każdym ułamkiem sekundy słabłem - opowiadał. Sześć tygodni temu byłem zerem Kołecki to sportowiec w naszym kraju najrzadszego gatunku. Zawsze nienawidził drugich miejsc, nazywał je z obrzydzeniem klęskami, bywał po nich wściekle samokrytyczny. Jak w 2000 roku w Sydney, kiedy czuł nad wszystkimi rywalami ogromną wyższość, lecz zajął drugie miejsce. Coś chrupnęło w lewej nodze, spalił podejście, poszedł do szatni. Popłakał się. Srebrny medal zerwał ze złością z szyi tuż po dekoracji. - Nigdy nie będę się z niego cieszył. Nigdy go nie polubię, bo nie w walce go zdobyłem - mówił sztangista wówczas niespełna 20-letni. - Owszem, uwzględniałem porażkę, ale do głowy mi nie przyszło, że w taki sposób. Wolałbym, żeby rywale okazali się lepsi. A oni dzisiaj wszyscy byli słabi. Znam siebie, nie mogłem przegrać inaczej niż przez kontuzję. Teraz po dekoracji był rozanielony. Srebro smakuje inaczej, gdy zawieszają ci je trzy lata po operacji kręgosłupa, o której lekarze mówią: po czymś takim nie wraca się do sportu. Gdy tuż przed igrzyskami znów dopada cię kontuzja - naderwą się przyczepy, porobią zwapnienia, utworzą blizny. Dwaj przeciwnicy wydawali się nie do pokonania. Kazach Ilja Ilin przez dwa lata ćwiczył gdzieś w odosobnieniu, nie przyjeżdżał na żadne zawody, wszystkie poświęcał dla Pekinu. Azer Nizami Paszajew pokonał już Kołeckiego na mistrzostwach Europy we Władysławowie. Potem tytuł stracił, zdyskwalifikowany za doping. Dlatego też miał sporo czasu, by spokojnie szykować się na igrzyska. Paszajewa dotknęło w niedzielę to, co Polaka w Sydney. Kontuzja. Spalił dwie próby w rwaniu i dwie w podrzucie. Kiedy z potwornym grymasem na twarzy złapał się za nogę, poczuliśmy ból na trybunach. Po ostatnim nieudanym podejściu zrozpaczony położył się na plecach. W sumie uciułał, bagatela, 396 kg. Jeden konkurent odpadł, rozszaleli się słabiej rozpoznani. Po rwaniu drugie miejsce zajmował Aszgar Ebrahimi z Iranu. - Jego się nie bałem - mówił Kołecki. - Któregoś dnia w wiosce, idąc na saunę, zobaczyłem że ćwiczy na sali. Usiadłem, założyłem kaptur na głowę i w ukryciu trochę na niego popatrzyłem. Wiedziałem, że nie ma szans. Lepszy okazał się tylko Ilin. 20-latek, który przez trzy dni nic nie jadł, by stracić 4 kg wagi, a wczoraj również walczył z samym sobą. Doznał urazu, zrezygnował z ostatniej próby w rwaniu, by przetrwać do podrzutu. Po zawodach powtarzał, że zdaniem lekarza mógł sobie urwać ramię, ale uznał, że za medal warto. - Myślałem, że Kazach będzie jeszcze mocniejszy - opowiadał Kołecki. - Wystarczy spojrzeć na innych zawodników z jego kraju, na dwie srebrne medalistki, chociaż ich kobiety nigdy żadnego medalu, nawet brązowego poza mistrzostwami Azji, nie zdobyły. Nie tylko Ilja, cała drużyna nie startowała od dwóch lat. Ale nie wolno im zarzucać, że się kryją. Ilja powiedział, że leczył kontuzję, a ja nie mam powodu, by mu nie wierzyć. - Kazach był oczywiście do ogrania, chociaż... Zdradzę wam, że na treningu najwięcej wyrwałem 165 kg, a podrzuciłem 210. 28 kg mniej niż tutaj. Trenowałem tylko pięć tygodni, sześć tygodni temu byłem zerem. Nie ćwiczyłem, zastanawiałem się, czy w ogóle tutaj przyjadę. Nie blefowałem z kontuzją. Pierwsze, co mnie czeka w Polsce, to operacja kolana. Kolano bolało, cały czas boli, ale co, mam się z tego powodu popłakać? Nie pierwszy raz boli. Teraz czas na Londyn Kołecki pokazał też poharataną dłoń, która, jak powiedział, pękła mu przy drugim podejściu. I którą całował po udanych próbach. W dwuboju uzyskał 403 kg. Tyle nie udźwignął od 2001 roku. Zwycięzca podniósł 406 kg. - Łudziłem się, że na medal wystarczy pięć kilo mniej - wyznał. - Prawdę mówiąc, to zaćmiło mnie już przy 224 kg, różnie to wszystko się mogło skończyć. Nie dałem rady przed samymi igrzyskami nadrobić zaległości. Przez sześć tygodni przed Pekinem podniosłem z 600 ton. Mało, ale musiałem jeździć od lekarza do lekarza, nie było czasu. Ostatnie mocne treningi można przeprowadzić osiem, dziewięć dni przed startem. No, chyba że ktoś stosuje system "bułgarski", wtedy można dźwignąć coś cięższego nawet sześć dni przed. Ja od czasu problemów z kręgosłupem już go nie stosuję. W Pekinie nie jeździłem więc nawet na salę treningową, chodziłem tylko na siłownię w wiosce. W dzień zawodów pierwszy raz w życiu ją opuściłem. Jeszcze nigdy w życiu tak mało nie trenowałem. Teraz Kołecki jedzie na urlop. Nie wie gdzie, bo po trzech miesiącach poza domem trochę "podecydować o wszystkim musi żona". Czy potem dotrwa do igrzysk w Londynie? - Jasne, że powinienem dociągnąć. Nie jestem jeszcze taki stary. No i ciągle nie mam złotego medalu - powiedział, uśmiechając się do srebrnego. Wreszcie ten kolor polubił. Może za cztery lata polubi go los i pozwoli choć raz wystartować w pełnym zdrowiu, by Polak mógł wreszcie walczyć tylko z rywalami? gazeta.pl Szymon Kołecki ma to czego brakuje większości naszych sportowców a bez czego nic sie w sporcie nie osiągnie czyli charakter. Brawo Szymon, dzisiaj walczyłeś wspaniale, jestem pełen uznania dla wszystkich dzisiejszych medalistów, ale medal Szymona to coś wspaniałego.

zac - co racja to racja, ale sport jaki sobie wybrał to jakaś pomyłka... Co to za sport? Co trzeci zawodnik padał na glebe po swojej próbie wijąc się z bólu. Połamani, z urazami kręgosłupa, pozrywanymi mięśniami i ścięgnami. Oczy omało nie wyskakują im z orbit. Gdyby nie szansa na złoto Polaka nie oglądałbym tego, bo tojakaś paranoja. Nie wspominam tu już o farmakologicznym wsparciu. Tym dozwolonym i niedozwolonym.

Jest już nieźle - dzisiaj trzymamy kciuki za Blanika :)

brawo dla POLAKÓW !! jeszcze Francja do ogrania i dobry dzien:) nie mówiąc o Blaniku:) PS ciekawe czy ten link co wkleił CRAXA06 to prawda,przeciez jak AZJACii jadą na tesciu to sie nie dziwie wynikom ,że Chinki tak w ciężarach wszystkich wyprzedzili, ps. ten Kazach co wczoraj wygrał z Szymkiem pewnie tez by leciał na tesicu

Brawo Blanik!!!!!!!

szacunek dla gościa!!!!!!!!!

Wielkie brawa dla siatkarzy i Blanika. Szkoda ,że Monice Pyrek sie nie udało zwieńczyć kariery medalem olimpijskim. Nieźle też piłkarze ręczni...oj zapowiadają sie emocje w ćwierćfinałach z udziałem naszych zespołów. Trochę zawiódł Dołęga, ale jego w jakimś stopniu usprawiedliwia kontuzja kolana.

JAK ja ruskow nienawidze dzis 2 medale buce nam odebrali dobrze ze siatkarze ich rozwalili

Mecz ćwierćfinałowy z Włochami Polska zagra w środę o godz. 6 rano czasu polskiego. Jeśli Polacy w ćwierćfinale uporają się z trzykrotnymi mistrzami świata, w półfinale trafią na zwycięzcę pojedynku Chiny - Brazylia. Absolutnym faworytem tego meczu jest mistrz świata i olimpijski Brazylia. Dla Polski to rywal najbardziej niewygodny z całej czołówki światowej. Dokładnie taki wynik losowania przewidział już w poniedziałek rano trener Polaków Raul Lozano, który powiedział Rafałowi Stecowi: - Wszystko już ustalone. My zagramy z Włochami, a Rosja z Bułgarią. Jeśli chodzi o losowania FIVB, jeszcze się nie pomyliłem. Takie wyniki losowania komentuje z Pekinu na swoim blogu Rafał Stec: "Raul Lozano już dziewięć godzin temu wywróżył Włochów. Albo inaczej: twierdził, że wie, że wszystko zostało ustalone. Z miną człowieka absolutnie pewnego siebie. Szkoda, że nie widzieliście, ja tego nie oddam. Ale on naprawdę wyglądał na takiego, co wie" - pisze Stec. Przedstawiciel FIVB, któremu Stec zacytował wróżbę argentyńskiego selekcjonera, obruszył się i powiedział, że Lozano nie może nic wiedzieć, bo "dopiero po północy zostaną wyciągnięte kulki z nazwami drużyn". "Do krętactw FIVB przywykłem, ale przecież gdyby Włosi chcieli sobie utorować drogę do finału, to nie chcieliby wpaść w półfinale na Brazylię. A wpadają. To znaczy wpadają, mam nadzieję, Polacy" - komentuje Stec. Trener Polaków przewidział rywala trafnie, ale zaraz dodał, że wszystko mu jedno, czy siatkarze zagrają z Włochami, czy z Bułgarią. Źródło: sport.pl

Maszczyk odpadł w ćwierćfinale ale był gorszy bezdyskusyjnie.Koniec marzeń o medalu:X

13:58 - spotkanie w pierwszej rundzie turnieju pingpongistek rozpoczęła Jie Xu; nasza zawodniczka gra z reprezentującą Francję Xian Yi Fang powinni napisać... nasza Chinka gra z Chinką Francuzów :D

ma tą nutkę ktoś w mp3: http://www.facebook.com/video/video.php?v=1030914967899&oid=13823116911 by byłbym zainteresowany